دستگاه سهگاه، یکی از هفت دستگاه موسیقی ایرانی است. این دستگاه تقریباً در همه ممالک اسلامی متداول است. این دستگاه بیشتر برای بیان احساس غم و ... دستگاه سهگاه، یکی از هفت دستگاه موسیقی ایرانی است. این دستگاه تقریباً در همه ممالک اسلامی متداول است. این دستگاه بیشتر برای بیان احساس غم و اندوه که به امیدواری میگراید مناسب است. آواز سه گاه بسیار غم انگیز و حزن آور است.گوشههای مهم این دستگاه عبارتاند از: در آمد، مویه، زابل، مخالف، حصار، گوشههای دیگر مانند: آواز، نغمه، زنگ شتر، بسته نگار، زنگوله، خزان، بس حصار، معربد، پهلوی(رجز)، حاجی حسینی، مغلوب، دوبیتی، حزین، دلگشا، رهاوی، مسیحی، ناقوس، تخت طاقدیس، شاه ختایی(حدی)، مداین، نهاوند. آوازی است بی نهایت غمگین و نالههای جانسوز آن ریشه و بنیاد آدمی را از جا میکند و از راز و نیاز عاشقان دوری کشیده و از بیچارگی بی نوایان و ضعیفان گفتگو میکند (روح الله خالقی- نظری به موسیقی). البته حالت این دستگاه در همه جا ثابت نیست و بویژه در مخالف بسیار باشکوه است به عنوان نمونه قطعهٔ «من از روز ازل» ساختهٔ مرتضی محجوبی دارای نغمهای بسیار تاثیرگذار و غم انگیز است. قابل ذکر است که آهنگهای شادی آور در سه گاه فراوان هستند از جمله «چهار مضراب مخالف سه گاه» اثر زنده یاد پرویز مشکاتیان. سهگاه از نغمههاى قدیم ایران بوده و نام آن در کتابهاى تاریخ موسیقى ایرانى نیز آمده است. آواز سهگاه ریشهٔ کاملاً ایرانى دارد. البته سهگاه در میان ترکها استعمال زیادى دارد و آنها در خواندن این آواز مهارت زیادى دارند. اما فارسىزبانها آن را طور دیگرى مىخوانند. در هر دو، آواز با حزن و اندوه همراه است و با تأثیر و تألم بسیار همراه است. گوشههای مهم دستگاه سه گاه عبارتاند از :
~
تاریخ: چهار شنبه 12 بهمن 1390برچسب:سه گاه,
ارسال توسط محمد مهدي
آخرین مطالب